သူငယ္ခ်င္း အားလံုး ႏွစ္သစ္မွာ မဂၤလာပါဗ်ာ ။ က်ေနာ္လည္း မအားတာေရာ ၊ပ်င္းတာေရာနဲ ့သူမ်ားေရးတာေတြပဲ လိုက္ဖတ္ေနတာ ၾကာျပီ ။ ခုေတာ့ အလုပ္နားထားတုန္း သူငယ္ခ်င္းတို ့ တြက္ ဗဟုသုတနည္းနည္း ျဖစ္ျဖစ္ ၊ရေလာက္မယ္ထင္တဲ့ အေတြ ့အၾကံဳေလး တစ္ခု ဒီကေန ့ေတာ့ စပ္မိစပ္၇ာ သူငယ္ခ်င္းေတြတြက္ မွ်ေဝလိုက္တယ္.ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ၾကိဳေျပာပါရေစ ခုေရးမယ့္ အျဖစ္ပ်က္ဟာ တကယ္ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳခဲ့တာမို ့ ကာယကံရွင္ အမည္ရင္းကလြဲလို ့
က်န္တာေတြကို က်ေနာ္ ၾကံဳခဲ့တဲ့ အတိုင္း ေရးမွာပါ ။ အဲ့ေၾကာင့္ ေၾကာက္တတ္သူမ်ားနဲ ့ ရြံ တတ္သူမ်ား မဖတ္ခ်င္ရင္ မဖတ္မိဖို ့ ၾကိဳတင္ေျပာပါရေစ........
အျဖစ္ကေတာ့ ဒီလိုဗ် လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေလာက္ က်ေနာ္ မေလးကေန ရန္ကုန္ကို ပထမ တစ္ေခါက္ျပန္တုန္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေလးပါ။ က်ေနာ္တို ့လမ္းထဲ ၊လမ္းထဲဆိုတာထက္ က်ေနာ့ အိမ္ေဘးက အကိုလိုခင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆံုးလို ့ လိုက္ပို ့ သျဂိဳလ္ခဲ့ရတာေလးပါ။ က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္ျပီး မၾကာခင္ အဲ့အကို ကိုသက္ဝင္း ( အမည္ လႊဲထားပါတယ္) ေဆးရံုးက ျပန္ဆင္းလာတာ မၾကာေသးဘူး ။ အရက္က အရမ္းေသာက္ေတာ့ အသည္းေတြက မခံႏိုင္ပဲ ေဆးရံုတက္ရတာ။ သူတို ့မွာ ေလာ္လီကား ေထာင္ထားေတာ့ ေအာ္ဒါရရင္ ကားေမာင္းသမား ငွါးျပီး သူကိုယ္တိုင္ ေဘးကေနလိုက္ ညေန အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို ကားက လမ္းထဲတန္းမဝင္ဘူး လမ္းထိပ္ အရက္ဆိုင္မွာ ကားထိုးျပီး ေသာက္စားျပီးမွ အိမ္ျပန္လာတာ ။ ၾကာလာေတာ့ အရက္ဒဏ္ရယ္ ၊ကားခုန္တဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ အသည္းထိလာတာေပါ့ ။ ဆရာဝန္က မွာလိုက္တယ္ အရက္ကို လံုးဝ ေသာက္လို ့မရဘူး ။ကားလည္း မလိုက္နဲ ့အံုး ၊ အိမ္မွာပဲ ေအးေဆး ၂ လ ၃ လ အနားယူအံုးလို ့ မွာလိုက္တာကို သူက မရဘူး ။အရက္က ႏိုင္သြားေတာ့ သူ ့မိန္းမ မသိေအာင္ ခိုးေသာက္တယ္ ၊ သူေသမယ့္ေန ့ ကားက သထံုဘက္ကို ေအာ္ဒါရတယ္ ။ကားေမာင္းသမား တစ္ေယာက္ထဲဆို စိတ္မခ်လို ့သူပါလိုက္မယ္ဆိုျပီး ဇြတ္လိုက္သြားတာ ၊သြားတုန္းထဲက ကားေပၚအရက္ကို ပါဆယ္ဝယ္ျပီးေသာက္ ကားကခုန္ ၊ျပန္လာေတာ့ ဘီးလင္းနားအေရာက္ ညဘက္ၾကီး ေသြးေတြ အန္ပါေလေရာ သူ ့ကားေမာင္းသမားက ေပြ ့ျပီး ကားတစ္စီးငွါး ဘီးလင္းေဆးရံုးပို ့ေပမယ့္ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေသြးအန္တာလြန္ျပီး ဆံုးျပီ။ အဲ့ဒါနဲ ့ ကားသမားလည္း ညတြင္းခ်င္း ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားလို ့ က်ေနာ္တုိ ့ လူရင္း ၅ ေယာက္ေလာက္နဲ ့ သူ ့မိန္းမရယ္ ကေလး ၂ ေယာက္ရယ္ သူ ့မိန္းမ အေဖ အေမနဲ ့ ညတြင္းခ်င္း လိုက္ၾကရတာေပါ့...အျဖစ္က အဲ့မွာစတာပဲ
သူ ့မိန္းမက အေလာင္းကိုညတြင္းခ်င္း ရန္ကုန္ျပန္သယ္မယ္ ။ ျပီးရင္ ေရေဝးမွာထားမယ္။ သျဂိဳလ္ျပီးရင္ အရိုးေကာက္ျပီး ရန္ကုန္ တစ္ဖက္ကမ္းက သူတို ့ရြာမွာ အုတ္ဂူ လုပ္ေပမယ္ အဲ့လိုစီစဥ္လာတာ အဲ့တြက္ အေလာင္သယ္ဖို ့ က်ေနာ္တို ့က အမာခံေတြေပါ့ ။အေလာင္က သယ္မယ္ဆိုလည္း လူေသတစ္ေယာက္လုိ သယ္လို ့မရဘူးေလ ။လမ္းစစ္ေဆးေရး ဂိတ္ေတြကလူေသကို သယ္လို ့မရဘူး။ စစ္တယ္။ အဲ့တြက္ လူနာသေဘာမ်ိဳး တစ္ေယာက္တလွည့္ေပြ ့ျပီး ဟန္ေဆာင္ပုလင္းခ်ိတ္ျပီး သယ္ရမွာ။အဲ့တြက္က ကိစၥ မရွိဘူး ဆရာဝန္နဲ ့ညိွလို ့ရတယ္ ။ ခက္တာက ခုက်ေနာ္တို ့ ငွါးလာတဲ့ လိုက္ေအ့ ကားေမာင္းတဲ့ သူကို ညိွရမွာ သူ ့ကို အေလာင္းသယ္မယ္ဆိုျပီး ငွါးလာတာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုမွာ သြားသျဂိဳလ္မွာဆိုျပီး ငွါးလာတာ ။ ဒါေပမယ့္ သူက ကိုယ္ပိုင္ကားေမာင္းသူမဟုတ္ဘူး ၊ အဲ့တြက္ ညိွရတာေတာ့ သိပ္မခက္ေလာက္ဘူး ပက္ဆံထပ္ေပးျပီး ညိွရမွာေပါ့...
ဒီလိုနဲ ့ရန္ကုန္ကေန ညေန ေစာင္းေလာက္ထဲက ေမာင္းလာတာ ဘီးလင္းေရာက္ေတာ့ ည ၉ နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္။ ဘီလင္း လမ္ဆံုမွာ ေလာ္လီကားသမားက ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ ။ က်ေနာ္ကားျမင္ေတာ့ လက္တားျပီး ေဆးရံုတန္းေမာင္းတာေပါ့ ။ ဘီးလင္းေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ေမွာင္မဲေနတာပဲ နယ္ေဆးရံုဆိုေတာ့ မီးက လင္းလင္းထင္းထင္း မရွိ။ ေဆးရံုက ေတာင္ေျခမွာ ေဆာက္ထားတာ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္နဲ ့ေတြ ့အက်ိဳအေၾကာင္း ေျပာရတာေပါ့ ။အေလာင္ျပန္သယ္ဖို ့ အဲ့တြက္ေတာ့ ဆရာဝန္ကရတယ္ သူလုပ္ေပးလိုက္မယ္ေပါ့ လမ္းမွာေရာက္မွ ဆံုးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး။ ဒီလိုနဲ ့ အေလာင္ထားတဲ့ ရင္ခြဲရံုက ဟိုေတာင္ေျခဘက္မွာ ေမွာင္မဲေနတာပဲ ။ေတာင္ေပၚမွာေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရွိတယ္ ။က်ေနာ္တို ့ ေရာက္ေတာ့ အသံမစဲပဌန္းပြဲရွိတယ္ထင္တယ္ ၊တရားသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ေျခမွာေတာ့ ေမွာင္မဲလို ့ေပါ့။ ရင္ခြဲရံု ေသာ့ကိုင္က ေ႔ရွကဦးေဆာင္ျပီး အေလာင္သယ္မယ့္ က်ေနာ္တုိ ့ လူငယ္ ၅ ေယာက္က ေနာက္ကေပါ့ ..လူကလည္း တိတ္ ၊ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္ ျပီးေတာ့ ငွက္ဆိုးေအာ္သံလိုလို ပုရစ္ေအာ္သံလိုလို ေတြနဲ ့ ဘာပဲေျပာေျပာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ ့ ၾကက္သီးေတြလည္းထ။ ရင္ခြဲရံုေရာက္ေတာ့ ေသာ့ဂေလာက္ကို ဖြင့္ ဖို ့ တစ္ေယာာက္က ဓါတ္မီးထိုးေပးရတယ္ ေသာ့ပြင့္သြားေတာ့ မင္တုန္းက သံေခ်းတက္ေနလို ့လား ၾကပ္လို ့လားေတာ့မသိ ၊ရင္ခြဲရံုေစာင့္က အားနဲ ့ တအားဆြဲခ်လိုက္မွ ဒိုင္းဆိုျပီ မင္းတုန္က ပြင့္ျပီး တံခါးလည္း ဖြင့္လိုက္ေရာ.............ဟာာာာာာာာာ မနက္ျဖန္ဆက္ေရးပါမယ္ ခုေတာ့ ည ၁၂ ခြဲေနျပီး ဆက္ေရးရမွာ ေက်ာမလံုဘူး ဟိဟိ အပိုင္း ၂ ကို ေမွ်ာ္
No comments:
Post a Comment