အခ်ိန္ကာလ အားျဖင့္ ၁၉၈၅ .၈၆ ေလာက္ကေပါ့။ ေတာင္တြင္းၾကီးနယ္မွာ က်ေနာ့
အေဖတာဝန္ၾကတုန္းက အေဖ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေလး တစ္ခုပါ။
အဲ့အခ်ိန္ ေတာင္တြင္းၾကီးနယ္ တစ္ေၾကာမွာျမိဳ ့နဲ ့ေဝးတဲ့ ရြာေတြဘက္ဆို
ညမိုးခ်ဳပ္တာနဲ ့ စိုးထိတ္ စိတ္နဲ ့အိပ္ေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္။မိန္းကေလးေတြ
၊ကေလး လူၾကီးမက်န္ ေၾကာက္ေနရတဲ့ အရာက တစ္ကုိယ္ေတာ္ ဓါးျပ.ဒီဓါးျပက
ပစၥည္းယူယံုတင္မဟုတ္ဘူး.။မိန္းကေလးေတြဆို မုဒိမ္းက်င့္ဖို ့ေခၚသြားတယ္
က်င့္ျပီးရင္ လမ္းက် သတ္ပစ္တယ္။ သူ ့ကိုျပန္ခုခံတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြဆို သူ
့ေသနတ္စာ မိခံတယ္။ ဒီလိုလုပ္ခံရတာ အဲ့ဘက္တစ္ေၾကာ ရြာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား
ခံေနရေတာ့ ညအခ်ိန္ဆို မိန္းမသားေတြမွာ ေၾကာက္မယ္ဆိုလည္း ေၾကာက္စရာ...သူ
့မွာ ေသနတ္ရွိတယ္ မိုက္ရဲတယ္ လူစိတ္မရွိဘူး ။ လူတစ္ေယာက္ အသက္ကို သတ္ဖို
့ဆိုတာ သူ ့အတြက္ ျခင္တစ္ေကာင္ သတ္သေလာက္ပဲ. ။ဒီလိုေၾကာင့္ ျမိဳ ့နဲ
့အလွမ္းေဝးတဲ့ ရြာေတြဆို သူ ့ရန္ကိုေၾကာက္ေနရတာ မဆန္းဘူးေလ။ အရင္ကဆို
လယ္ယာေတြထဲမွာ တဲ ကိုယ္စီနဲ ့ ယာ အခင္း ၊ လယ္အခင္း ေစာင့္ရဲၾကေပမယ့္
ဒီဓါးျပ ေပၚလာျပီးထဲက ဘယ္သူမွ လယ္ေတာ၊ ယာေတာထဲ သြားအိပ္ဖို ့ မဝံံ့ရဲၾကဘူး။
ခုလိုေတြ လူေတြက စိုးရိမ္လာေလ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ဓါးျပက အတင့္ရဲလာေလးပဲ။
အရင္ကဆို တစ္လေလာက္မွာ တစ္ခါ ဘယ္ရြာကို တိုက္သြားတယ္ ။ဘယ္သူေတြကို
သတ္သြားတယ္လို ့ၾကားရေပမယ့္ ခုဆို တပတ္ျခား တစ္ခါတေလ တစ္ပတ္ထဲကို ရြာဆက္
တိုက္သတ္ေနတဲ့ အထိျဖစ္လာေရာ..
